We zijn begonnen...

Vol goede moed vertrokken we vanochtend weer naar de tuin, sinds december was ik er niet meer geweest dus een beetje schuldig voelde ik me wel. Een beetje of ik na lange tijd weer bij een oude tante op bezoek ging.

Onwennig was het nog, bleek al snel. De nieuwe sleutel voor de kast met spullen bleek thuis te liggen en dus was het behelpen en deden we lang niet alles wat we wilden. 

We ruimden 'puin', begonnen met het snoeien van de braam (zonder goede knipper geen doen bleek al snel), we bevrijdden de rabarber van het overgewaaide witte zand van de buurman waarbij manlief de dunne stengels onthoofde (en ik boos werd, lekker ongenuanceerd). Daarna stortte ik me heel zen met dochter op het schoonmaken van het aardbeien vak en genoot van haar enthousiasme bij het vinden van nieuwe plantjes. Ze mogen morgen mee naar school. Het begin is er weer.