Vakantie

Ook hier is het (eindelijk..) zover. Vakantie! Dat betekent dat ik mijn blogstilte eindelijk weer kan opheffen, want naar de tuin ging ik natuurlijk wel. Maar vaak zonder fototoestel of telefoon, of zonder tijd om er daarna iets over te vertellen.

De drukke laatste schoolweken zijn gelukkig weer achter de rug en nu is het tijd voor ontspanning. Tijd voor de tuin dus, er moet nog zoveel voor we over twee weken naar Frankrijk vertrekken. Zo eerst maar eens boerenkool en sla zaaien en misschien nog wel even naar de Welkoop voor wortel- en venkelzaad. En zou er nog een cougetteplant te koop zijn?

Voor het echte rondje door de tuin sluit ik me maandag graag weer aan bij Moestuinmaandag. Voor nu nog even een foto van wat we naast de aardappels mee naar huis namen vandaag.

Aardappelen

Vorige week zag ik verontrustend veel geel blad op de planten van mijn Frieslanders. Ik kon maar een ding bedenken... Ze zijn ZIEK!!!!!

Maar gelukkig, na wat gegoogle bleek gewoon dat ze gerooid konden worden. Wat meteen voor een nieuw dilemma zorgde, want hoe moet dat eigenlijk?

Nadat wederom google mijn beste vriend bleek, togen wij vanochtend voorzien van schop en spitvork (want daar waren de meningen hier thuis een beetje over verdeeld) en dochter op naar de tuin om aardappels te rooien. We hadden natuurlijk meteen bekijks van de tuinburen, want dat bleek toch wel iets te zijn het rooien van de aardappels.

Na wat tips van manlief en vervolgens zijn aftocht naar andere oorden, besloot ik het toch gewoon lekker met die vork te doen. En dochter en ik bleken een fantastisch team. Ik duwde de plant omhoog en dochter dook in de aarde op zoek naar aardappels. En dat leverde een aardig kratje vol met Frieslandse aardappels op.

De Roseval en Gourmande zagen er nog prima uit en laat ik dus nog even staan. Over twee weken vertrekken we naar Frankrijk en ik denk dat we ze daarvoor wel gerooid hebben.

De tuinburen die kwamen kijken waren vol lof over de opbrengst. Aangezien ik de aardappels erg diep gepoot had ipv in rijen en dan aanaarden zoals blijkbaar gangbaar is op de tuin, waren ze extra nieuwsgierig volgens mij.

Trots!

Aalbessen

Een aalbessenbos had ik op mijn moestuin bij de start in april dit jaar. Met recht had, want met het vormen van de bessen bleken er ook 6 zwarte bessenstruiken en 2 witte aalbessen tussen te staan. Mijn verwachte overvloed van rode bessen bleek dus minder groot dan gedacht, maar toch nog enorm. En dat terwijl we geen netten over de bessenstruiken hadden gespannen. We verwachten dat de opbrengst sowieso veel te groot zou zijn voor consumptie door ons en de onzen en het bedenken van een nettenconstructie kwam ook niet helemaal uit qua tijd en rijping van de bessen...

Vorige week dacht ik dat ik de struiken leeg had geplukt (weer dacht... want vanochtend bleek dat er nog best wat af te halen viel..) en had ik zo`n 3 kilo bessen waarvan ik er 1 weggaf en 1 afhaalde voor in de jam en 1 bewaar voor in de vla, voor het ouderwetse toetjesgevoel.

De aalbessenjam vulde ik aan met wat aardbeien die (door de droge dagen?) een beetje klein bleken. Toen kreeg ik dus aalbessen/aardbeienjam, volgens een geheel per ongeluk recept. Want de geleisuiker die ik nog in huis had bleek maar de helft ipv het hele pak en de citroenen waren ook op dus gokte ik dat uitgeperste sinaasappel ook telt voor de pectine.

Mijn per ongeluk recept pakte heerlijk uit, precies zoet/zuur genoeg en onvergelijkbaar met fabrieksjam.

Voor 3 kleine potjes:

1000 gram aalbessen
200 gram aardbeien
250 gram geleisuiker
100 gram witte basterdsuiker

sap van 1 sinaasappel

Fruit schoonmaken, in een pan doen met het sap. Zodra er wat vocht uit het fruit komt de suikers erbij. Aan de kook brengen Even laten borrelen (ik gok ongeveer 6 minuten vanaf koken).

Hete jam, in hete potten (of dat echt moet weet ik niet zeker, maar voor de zekerheid) tot de rand. Pot op zijn kop en afkoelen maar.

De jam is niet superstevig, maar ook niet erg dun. Heerlijk op een geroosterde spelt boterham met roomboter.