Zaaien 2.0

Vandaag zaaide dochter peultjes, duizendschoon en zonnebloemen.

Ik zaaide koolrabi, erwten, witte en savooiekool, mini tomaatjes en Nieuw Zeelandse spinazie.

Kunnen we het nu weer lekker de grond uit gaan kijken :-)

Metamorfose

Vandaag ging de tuin van dit....

Naar dit....

Een goede vriend freesde het hele stuk, met uitzondering van de knoflook en de winterbloemkool die mochten blijven.

Ik oogstte snel de laatste prei terwijl de frees al draaide. (en bakte daar vanmiddag drie preitaarten van.)

Ik maakte een begin met het pad en kwam tot de conclusie dat tegels niet gaan werken, er is duidelijk geen stratenmaker aan me verloren gegaan. Het doek ligt nu ingegraven en ik denk dat er houtsnippers op komen.

Na al dat gesjouw en geschep was het eindelijk tijd voor het echte werk, ik pootte aardappels (Frieslanders) en zaaide twee halve regels ( de knoflook staat nog in de weg) spinazie.

En dat alles met dit prachtige uitzicht. Wat heerlijk dat vroege seizoen, de hele streek fleurt er van op!

Moestuin Maandag!

Hoera, Moestuin Maandag is terug! Samen met Helena van Hollandse Klei. Natuurlijk doe ik weer mee. Na het typen van mijn blogje van gisteren dacht ik zelfs, eigenlijk had ik het morgen moeten doen...
(na het publiceren van mijn Moestuin Maandag bericht kwam ik erachter dat mijn blog van gisteren een kleine vertraging heeft opgelopen in het www, maar inmiddels staat de metamorfose erop!)

Maar ik heb nog wel wat bewaard gelukkig.

Met de metamorfose van de tuin, moesten er ook wat bessenstruiken verplaatst worden. Dat was een flinke klus, want de struiken zijn al wat jaartjes oud en de plek waar ze naartoe moesten was ook al wat jaartjes onontgonnen. Aan twee kanten werk dus, maar ze doen het prachtig gelukkig.

Ze staan bijna net zo mooi in knop als hun broers die wel mochten blijven staan.

En na het zaaien van de spinazie en het poten van de aardappels kwam ik tot de ontdekking dat ik dit weekend wel de veiligste moestuin van Nederland had, met dank aan president Obama...

De voorraden van het leger stonden blijkbaar op `ons` parkeerterrein. Was die soldaat `s ochtends toch niet verdwaald.

Moestuin Maandag is een initiatief van Hollandse Klei

Zaaien

Er wordt hard gewerkt op de tuin, maar helaas nog geen plek om te zaaien of te planten. Vandaag hebben we de grootste graspollen afgestoken van de paden, zodat volgende week de frees er doorheen kan. Ook hebben we drie bessenstruiken verplaatst zodat er nu een normale toegang is ontstaan. De tuin was hiervoor ook van de buurman, hij had dus twee stukken en de toegang liep via het andere stuk. Niet praktisch en nu dus geregeld. Het idee was eigenlijk om alle struiken te verplaatsen en een soort windhaag te vormen, maar dat duurde me toch iets te lang voor dit jaar. Geen  nieuw aardappelveld dus, maar ik denk dat ik het wel ga redden met de ruimte die de reorganisatie oplevert. 

Op de tuin wordt er dus nog niet gezaaid, maar thuis kon ik natuurlijk niet nog langer wachten. Vorige week heb ik mijn zaaidoos erbij gepakt voor mijn bestelling bij Van der Wal en direct uitgezocht wat ik nu kon zaaien en dat bleek natuurlijk aardig wat te zijn. 

Eerst maar even alles klaarzetten, schone potjes, zaaitrays en potjespers is het halve werk!

De tuinbonen stonden al in de week! Die konden dus meteen in potjes. Ik zaai drie bonen in een potje en zo plant ik ze straks ook uit op de tuin. Tip van de Moesbuurman en aangezien ik nog nooit tuinbonen gezaaid heb zou ik niet weten waarom ik zijn goede raad niet op zou volgen. Er was een boon gebarsten met voorwerken, als experiment heb ik hem toch gezaaid. Iedereen verdient een kans toch?

Ik perste 48 potjes van potgrond vermengd met speelzand om het schraler te maken en met het restje vulde ik nog wat losse potjes. Zoals altijd vond ik het lastig om te bepalen hoe nat de potgrond moest zijn voor het persen van de potjes. Uiteindelijk altijd natter dan je denkt :-).

Daarna was het tijd om een keuze te maken! Dat viel nog niet mee! Een hele stapel zaadjes en te weinig plek! Uiteindelijk is het de selectie geworden van de foto onder met als extra de zonnebloemen van hierboven. Het was zulk lekker weer dat ik het niet kon laten.

En wat verbaas ik me weer over de verschillende zaadjes, de piepkleine slazaadjes en die enorme tuinbonen bijvoorbeeld. Maar ook de snijbiet is al een stuk beter te hanteren.

Uiteindelijk stond de selectie op de tuintafel uit te druipen en staat het meeste inmiddels op zolder in de vensterbank. De bladgroenten, tuinbonen en zonnebloemen zijn inmiddels ontkiemd! De rode kool, uien, radijs en meirapen staan buiten en daar is nog weinig actie te bespeuren.

Mijn bestelling bij Van der Wal is ook binnen! Nu heb ik nog meer zin om te zaaien, maar nog geen plek! Morgen even naar de Action voor nieuwe zaaibakken.

Rabarber

Gisteren typte ik hoopvol dat ik vandaag zonder spitten heus nog wel genoeg werk zou hebben op de moestuin... Dat pakte anders uit! Genoeg werk was er zeker en geheel onverwacht stond ik fijn drie spaden diep te spitten.

Vandaag wilde ik de rij met vaste planten en twee fruitbomen onder handen nemen. Het staat daar zo vol met heerlijke erfenis van de vorige eigenaar, dat ik ondanks alle heerlijkheid die het jaarlijks oplevert door de bomen het bos niet meer zie. Nieuw spreekwoord voor: Door de struiken het onkruid niet meer kunnen `managen`.

Ook wilde mijn moesbuurvrouw graag wat rabarberplanten van me overnemen, dus ik toog vol goede moed aan het bevrijden van de rabarber. Die lag namelijk onder een dikke laag zand, die over is komen waaien van de moesbuurman afgelopen herfst. Met de bovenste laag zand maakten we vorige week al korte metten, maar echt florissant lag het er nog niet bij.

 

Best wel zanderig, met af en toe een rood sprietje.

 

 

 

Het viel nog niet mee om de laatste zandhopen te verwijderen. Ik begon optimistisch met een pootschepje. Na wat voorzichtig `schraapwerk` trok ik de conclusie dat dat niet werkte, die rode sprietjes waren namelijk nog best fragiel en ik `maaide` ze vrolijk van hun wortels. Toen bedacht ik dat dus toch maar de rabarber direct ging uitsteken en plantte mijn pootschepje vrolijk in het zand. Muurvast. Bij het omhoogwrikken van het zand (wat later rabarberwortel bleek te zijn, wat zijn die `krengen` groot!) verboog direct mijn schepje. De best wel stevige spade van dochter was hetzelfde lot beschoren en toen restte mij niets anders dan gewoon de schop erbij te pakken.

 

Dat maakte het direct heel grof werk, maar inmiddels was ik er ook wel achter dat ik met liefde, zachtjes praten en schrapen nergens zou komen.

 

Ik heb dus de 2 meter rabarberknollen uitgestoken en afgegraven. Want opeens herinnerde ik me weer hoeveel onkruid er door de rabarber heen kwam afgelopen jaar en die wortels wilde ik natuurlijk wel uit het stukje krijgen. In ieder geval niet vermeerderen door ze te halveren en zo vrolijk nog meer van dat spul te krijgen.

 

Het is jammer dat ik ben vergeten een foto te maken van de hoop rabarberknollen die eruit kwamen. En ik weet zeker dat er nog meer in zit, want bij het uitsteken van de laatst zichtbare rabarber brak mijn schop volledig af (geen grap) dus die zit er sowieso nog.

 

Na het afgraven en uitsteken van de knollen harkte ik het boeltje eens aan, twijfelde of ik nu extra tuinaarde moest storten. Deed dit uiteindelijk niet en groef drie liefelijke gaatjes voor de drie rabarber planten die ik terugzette. Die rabarberknollen heb ik eerst `gescheurd`. Ik herinnerde me opeens dat dit goed is voor je rabarberplant en nu ze toch boven de grond lagen leek dit me een uitgelezen moment.



 

 

Twee van de drie rabarberplanten, naast de perenboom.

 

 

Dit kwam van de twee meter, zand, rabarber knollen/wortels en onkruidwortels. De berg met grote rabarberwortels lag op dit moment al klaar voor de Moesbuuf op de picknicktafel.

 

 

 

Verder was er al zoveel leuks te zien op de tuin. Sowieso heel veel moesbuurmannen (die zijn minimaal 65, dus leuk om te zien niet per se, maar wel heel gezellig om mee te praten.), maar ook al heel veel knoppen. Zoals die van de Perenboom.

 

 

 

Een mooie tekening van dochter. (Ik zag op de foto pas dat het een exacte weergave is van de speeltuin voor ons huis.)

 

 

En dochter aan de bellenblaas. Zo blij dat al haar schatten weer uit de moeskast zijn.

 

 

Ik ben erg benieuwd hoe het rabarberstukje zich gaan ontwikkelen dit seizoen. Ik verwacht wat stevigere stelen dan vorig jaar, de planten die er nog zijn hebben nu zoveel extra ruimte. En stiekem ben ik natuurlijk ook benieuwd hoeveel rabarber ik over het hoofd heb gezien!



 

 

 



 

Snoeien, snoeien en... Takken opruimen!

De moestuin wordt dit jaar anders ingedeeld, afgelopen jaar vaarde ik op de indeling van de vorige eigenaar en de hoeveelheid paden die daarbij hoorde vergt teveel onderhoud voor de tijd die ik er aan kan besteden. Ook bleek er een stuk bij mijn tuin te horen waarvan ik dacht dat het algemeen pad was, een reorganisatie was dus bijna onvermijdelijk!

Deze week wordt er een begin gemaakt met het afsteken van de paden door mijn leerlingen en volgend weekend gaat de frees door het land.

Genoeg achterstallig onderhoud zonder te kunnen spitten, dus gisteren toog ik opgewekt naar de tuin nadat ik dochter aan de goede zorgen van haar juf had toevertrouwd.

Snoeischaar in mijn zak, maar ook de juiste sleutel bij me deze keer. Klaar om de braam een kopje kleiner te maken.

En dat is gelukt. Ik denk niet dat we dit jaar weer zoveel bramen als vorig seizoen hebben, want er zijn struiken met nog maar drie takken. 

Dit kwam eraf, ik heb al het oude hout weg gesnoeid en dat was heel wat met onze vier meter braam.

Ook harkte ik de paden langs de braam en probeerde ik zoveel mogelijk winde er tussenuit te krijgen, dat leverde ook nog een lekkere zak vol afval op. Inmiddels ligt het bij de milieustraat. Takkenafval gooi ik niet meer bij de compost, de takken van vorig jaar liggen er nog steeds.

Door de flink gesnoeide braam is het verwaarloosde stuk erachter opeens pijnlijk zichtbaar. Bij de aardbeien is inmiddels een regel opgeschoond en zijn de twee volgende een mooi klusje voor morgenmiddag. De oude aalbes tussen de aardbeien en de compostbak (dat stukje blauw rechts) gaat er woensdag uit en dan maakt man zaterdag het broertje van de compostbak er aan vast.

Twee uurtjes werk en vandaag het afvoeren van de takken, dat viel alles mee en de braam is echt opgeknapt. (Daar moeten jullie maar even op vertrouwen, ik was zo slim om geen foto te maken van de braam :-) )

Er groeien gelukkig ook nog wat dingen op de tuin, de knoflook en de winterbloemkool zien er patent uit. Ik ben heel benieuwd, twee nieuwe gewassen voor mij!

Ik ben benieuwd naar alle verhalen van dit weekend, een perfecte start van het seizoen wat mij betreft!

We zijn begonnen...

Vol goede moed vertrokken we vanochtend weer naar de tuin, sinds december was ik er niet meer geweest dus een beetje schuldig voelde ik me wel. Een beetje of ik na lange tijd weer bij een oude tante op bezoek ging.

Onwennig was het nog, bleek al snel. De nieuwe sleutel voor de kast met spullen bleek thuis te liggen en dus was het behelpen en deden we lang niet alles wat we wilden. 

We ruimden 'puin', begonnen met het snoeien van de braam (zonder goede knipper geen doen bleek al snel), we bevrijdden de rabarber van het overgewaaide witte zand van de buurman waarbij manlief de dunne stengels onthoofde (en ik boos werd, lekker ongenuanceerd). Daarna stortte ik me heel zen met dochter op het schoonmaken van het aardbeien vak en genoot van haar enthousiasme bij het vinden van nieuwe plantjes. Ze mogen morgen mee naar school. Het begin is er weer.